AnasayfaSiyah ve Beyaz´ın Arasındakiler
2 posters
Supernatural RP :: Başlarken... :: RP :: Puanlama
1 sayfadaki 1 sayfası
Siyah ve Beyaz´ın Arasındakiler
tarafından Rabel Xyre Ptsi Kas. 01, 2010 12:07 am
Karanlık odaya ışık sızmıştı. Uyanmama sebep olarak gelene baktım. Yüzü karanlıkta kaldığı için göremiyordum. Yatağımda doğrulduğumda hastanenin elbisesi ve çarşafı hışırdadı. Yabancıyı görmek için gözlerimi kıstım ama nafile "Siz kimsiniz?"dedim. Ağızımda kuruluk vardı. Konuşurken boğazım acımıştı. Bana cevap vermek yerine "Bugün nasılsın Adela?"diye sordu. Dudaklarımı yalayarak nemlilik kazandırmaya çalıştım. "İyiyim."dedim. Yabancı kapıyı kapattı. "Buna sevindim."diyerek bana yaklaşmaya başladı. Birden üzerimde çok ağır baskı hissettim. Dayanılacak gibi değildi. Gözlerimi kapatmadan son gördüğüm sahne; yabancının parlak sivri köpek dişleri ve odaya dalan başka birisi.
Üzerimdeki basınç kalkınca derin bir nefes aldım. Yanımdaki yabancı tuzla buz olmuştu. Diğeri ise "Prenses eve dönme zamanı!"dedi ve beni omzuna alarak cama çıktı. "Bak bunu insancıl yollarladı yapabiliriz."dedim. Adam ise "Korktunuz mu prenses?"diye güldü. Ve 20 kat yükseklikteki binadan atladık. "Tanrım senin zorun ne be adam! Ben ölmek istemiyorum!"diye bağırırken o ise beni yere indirdi. Ama burası New York değildi. Etrafıma bakındım "Burasıda neresi?"dedim. Adam diz çökerek "Evinize hoşgeldiniz Prenses Adela."dedi. Yutkundum. Evim mi? İyi ama neden ben hiç birşey hatırlamıyordum? Adam öksürerek dikkatimi çekmeye çalıştı. Ona baktığımda "Özür dilerim. İnsanlar sizin hafıza kaybı yaşadığınızı söylüyorlardı. Sanırım hiç birşey hatırlamıyorsunuz."dediğinde başımı salladım. "Benim adım Jack. Sizinde..."derken "Adela."diye tamamladım. Oda başını sallayarak onayladı. Arkamı işaret ederek "Ve burasıda sizin eviniz."dedi. Ev ev değil sanki gotik masallarından çıkmış bir şatoydu.
Birlikte içeriye girdik. Kapılarda, koridorlarda hep iri yarı herifler doluydu. Sonunda büyük bir salona geldik. Ama ben hala hastane elbiseleriyle duruyordum. Çok utanç verici diye düşünürken genç bir erkek bana sarıldı. "Ah kardeşim, beni yine çok korkuttun! Sana insanlarla oyun oynamamanı kaç kere söyleyeceğim."dedi. Omuzlarımdan tutarak biraz geri çekildi. Jack "İnsanlar hafıza kaybı yaşadığını söylüyorlar."dediğinde bir kez daha sarıldı "Beni yalnız bırakma kardeşim."diye fısıldadı. Daha sonra Jack´a "Ona odasını göster."diye emretti. Ve ağabeyimin yanından ayrıldık. Hafıza kaybını yaşama nedenim ne idi? Neden böyle oldum? Bilinmeyen zaman dilimin öncesinde neler yaşadım? Kendi kendimi yiyip bitirirken Jack bir kapıyı açtı ve içeri girmemi işaret etti. Odaya girdiğimde Jack "Bir sorun olursa...Ben kapının önündeyim."dedi. Tamam dercesine başımı salladım.
Aynaya gözüm takıldı. Kızıl uzun saçlarım dağınık, beyaz tenim hayalet gibiydi. Açık kahve rengi gözlerim beni inceliyordu. Ne olmuştu? derken tanıdık bir yüz geldi aklıma. O yüzü görünce heyecanlandım. Tatlı bir heyecandı bu. Anımsamak için gözlerimi kapattım.
Zaman: 24 Saat Önce
Zach ve ben tuzağa düşmüştük. Sisli dağın tepesinde her tarafımızı Lx´ler sarmıştı. Ben hançerlerimle, Zach ise kılıcıyla onları haklıyorduk. Ama çok fazlaydılar. Ve kenara sıkışmıştık. Birkaç adım sonrası uçurumdu. Lx´lerden biri Zach´in üzerine atladı. İkiside uçurumda yuvarlandılar.Son sahne bende arkalarından gidişim idi.
Zaman: Şimdi
Kendimi yere bıraktım. Artık herşeyi hatırlıyordum. Bu...bu olamaz! Yanaklarımdan akan gözşaşlarımla beraber ayağa kalkıp doğru düzgün birşeyler giyindim. Saçımı at kuyruğu yararak çekmecemdeki hançerlerimi aldım. Ve odadan dışarı fırladım.
Zach´ı bulmalıydım. Jack ardımdan bağırdı ama aldırmadım. Birden duvara bir böcek gibi yapıştım. Abim "Nereye gittiğini sanıyorsun sen!"diye bağırdı. Abim havayı kontrol edebiliyordu. Ama ben ondan daha güçlü oldum her zaman. Üzerimdeki baskıyı hiçe sayarak "Seni ilgilendirmez!"diye bağırdım. Ve koridorda ilerken arkama bakmadan bir hançeri abimin ayağına fırlattım. Anında bir çığlık koptu. Bu beni durdurmadı ama koridorda "Adela!"diyen bir ses beni durdurdu. Arkama bakmadan "Baba..."diye fısıldadım. Cehennemden kaçmış olamazdı. İblisler yerin altında yaşarlar! Cennet ve Cehennem arasında değil!
Üzerimdeki basınç kalkınca derin bir nefes aldım. Yanımdaki yabancı tuzla buz olmuştu. Diğeri ise "Prenses eve dönme zamanı!"dedi ve beni omzuna alarak cama çıktı. "Bak bunu insancıl yollarladı yapabiliriz."dedim. Adam ise "Korktunuz mu prenses?"diye güldü. Ve 20 kat yükseklikteki binadan atladık. "Tanrım senin zorun ne be adam! Ben ölmek istemiyorum!"diye bağırırken o ise beni yere indirdi. Ama burası New York değildi. Etrafıma bakındım "Burasıda neresi?"dedim. Adam diz çökerek "Evinize hoşgeldiniz Prenses Adela."dedi. Yutkundum. Evim mi? İyi ama neden ben hiç birşey hatırlamıyordum? Adam öksürerek dikkatimi çekmeye çalıştı. Ona baktığımda "Özür dilerim. İnsanlar sizin hafıza kaybı yaşadığınızı söylüyorlardı. Sanırım hiç birşey hatırlamıyorsunuz."dediğinde başımı salladım. "Benim adım Jack. Sizinde..."derken "Adela."diye tamamladım. Oda başını sallayarak onayladı. Arkamı işaret ederek "Ve burasıda sizin eviniz."dedi. Ev ev değil sanki gotik masallarından çıkmış bir şatoydu.
Birlikte içeriye girdik. Kapılarda, koridorlarda hep iri yarı herifler doluydu. Sonunda büyük bir salona geldik. Ama ben hala hastane elbiseleriyle duruyordum. Çok utanç verici diye düşünürken genç bir erkek bana sarıldı. "Ah kardeşim, beni yine çok korkuttun! Sana insanlarla oyun oynamamanı kaç kere söyleyeceğim."dedi. Omuzlarımdan tutarak biraz geri çekildi. Jack "İnsanlar hafıza kaybı yaşadığını söylüyorlar."dediğinde bir kez daha sarıldı "Beni yalnız bırakma kardeşim."diye fısıldadı. Daha sonra Jack´a "Ona odasını göster."diye emretti. Ve ağabeyimin yanından ayrıldık. Hafıza kaybını yaşama nedenim ne idi? Neden böyle oldum? Bilinmeyen zaman dilimin öncesinde neler yaşadım? Kendi kendimi yiyip bitirirken Jack bir kapıyı açtı ve içeri girmemi işaret etti. Odaya girdiğimde Jack "Bir sorun olursa...Ben kapının önündeyim."dedi. Tamam dercesine başımı salladım.
Aynaya gözüm takıldı. Kızıl uzun saçlarım dağınık, beyaz tenim hayalet gibiydi. Açık kahve rengi gözlerim beni inceliyordu. Ne olmuştu? derken tanıdık bir yüz geldi aklıma. O yüzü görünce heyecanlandım. Tatlı bir heyecandı bu. Anımsamak için gözlerimi kapattım.
Zaman: 24 Saat Önce
Zach ve ben tuzağa düşmüştük. Sisli dağın tepesinde her tarafımızı Lx´ler sarmıştı. Ben hançerlerimle, Zach ise kılıcıyla onları haklıyorduk. Ama çok fazlaydılar. Ve kenara sıkışmıştık. Birkaç adım sonrası uçurumdu. Lx´lerden biri Zach´in üzerine atladı. İkiside uçurumda yuvarlandılar.Son sahne bende arkalarından gidişim idi.
Zaman: Şimdi
Kendimi yere bıraktım. Artık herşeyi hatırlıyordum. Bu...bu olamaz! Yanaklarımdan akan gözşaşlarımla beraber ayağa kalkıp doğru düzgün birşeyler giyindim. Saçımı at kuyruğu yararak çekmecemdeki hançerlerimi aldım. Ve odadan dışarı fırladım.
Zach´ı bulmalıydım. Jack ardımdan bağırdı ama aldırmadım. Birden duvara bir böcek gibi yapıştım. Abim "Nereye gittiğini sanıyorsun sen!"diye bağırdı. Abim havayı kontrol edebiliyordu. Ama ben ondan daha güçlü oldum her zaman. Üzerimdeki baskıyı hiçe sayarak "Seni ilgilendirmez!"diye bağırdım. Ve koridorda ilerken arkama bakmadan bir hançeri abimin ayağına fırlattım. Anında bir çığlık koptu. Bu beni durdurmadı ama koridorda "Adela!"diyen bir ses beni durdurdu. Arkama bakmadan "Baba..."diye fısıldadım. Cehennemden kaçmış olamazdı. İblisler yerin altında yaşarlar! Cennet ve Cehennem arasında değil!
Rabel Xyre- Cadı
- Mesaj Sayısı : 44
Kayıt tarihi : 31/10/10
Geri: Siyah ve Beyaz´ın Arasındakiler
tarafından Victoria Huffington Salı Kas. 02, 2010 1:55 am
Kurgu ~ 15
Betimleme ~ 15
Renklendirme ~ 5
Uzunluk ~ 10
Akıcılık ~ 20
İmlâ ~ 15
Toplam ~ 80!
Betimleme ~ 15
Renklendirme ~ 5
Uzunluk ~ 10
Akıcılık ~ 20
İmlâ ~ 15
Toplam ~ 80!
Victoria Huffington- Yönetici ~ Avcı
- Mesaj Sayısı : 189
Kayıt tarihi : 27/10/10 -
Supernatural RP :: Başlarken... :: RP :: Puanlama
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz